وَ مَن یَتَّقِّ اللهَ یَجعَل لَه مِن اَمرِهِ یُسرا
هرکس از خدا پروا کند، برای او در کارش آسانی قرار می‌دهد. (4/ طلاق)
ای آسمانی‌ترین سوگند! آن‌گاه که حضورت در میان دقیقه‌هایمان کمرنگ می‌شود و غیر از تو برایمان رنگ می‌یابد و آن‌گاه که در برابرخوشامد دیگران زانو می‌زنیم و دوربین بزرگ نگاهت را از یاد می‌بریم، رفته رفته دیواری از فاصله‌ها میان خود و آرمان‌هایی که ما را به عرش کبریایی می‌رساند، می‌کشیم.
ای زیباترین آغاز! کاش می‌شد در برابر هجوم ویرانگر گناه، زرهی از تقوا داشتیم تا به آسانی در برابر بهانههای رنگارنگ، خم نشویم و زانو نزنیم... به راستی، کاش می‌شد به این باور برسیم که اگر در راه مستقیمت حرکت کنیم، تمام گره‌ها باز می‌شود و عطر خوش آرامش، فضای زندگی را سرشار می‌کند.
