اِنَّ الَّذینَ ءامَنوا و عَملوا الصّالحات سَیَجعَلُ لَهُمُ الرَّحمنُ وُدّا
خدا اهل ایمان را محبوب قلب‌ها می‌کند. (96/ مریم)
دادند به نام عشق، سوگند مرا کردند به هر چه خوب، پابند، مرا
امّا به دروغ، آسمانی شده‌ام! ای کاش پرنده‌ها ببخشند مرا...
ای بهترین حضور در تمام ثانیه‌های یخ زده و زنگار گرفته!
ای تبسّم موّاجی که در وسعت مهربانی‌ها، خورشید طلایی ایمان را نورافشان ساختی تا بدانیم که تنها راه دست‌یابی به محبت‌های پایدار، چیزی جز تقوا و عمل صالح نیست...
ای محبوبی که با کلید توکّل، قفل دلها را می‌گشایی و در زیباترین حضور، جرعه‌های ناب آرامش را به کام دوستدارانت فرومی‌ریزی!
دیرزمانی است که پرواز را از یاد برده‌ایم و در سکوت خاکستری خواب‌ها جامانده‌ایم... دیرزمانی است که با خویش هم بیگانه شده‌ایم و راه نجات را در سراب‌های پی‌درپی و افسانه‌های دروغین گم کرده‌ایم...
اما ای خوب! ای روشن‌تر از تمام امیدهایی که با نبض وجودمان هماهنگ شده است! کمک کن تا هم‌نفس با نسیم، غبار تیرگی‌ها را کنار بزنیم و در طلوع گرم عشق، همرنگ آفتاب شویم... یاری‌مان کن تا لایق نگاه مهربانت گردیم و در افق روشن ایمان، با تمام پنجره‌هایی که رو به سوی تو دارند، آشتی کنیم.
